تحلیل و سنجش ارتباط تنوع بخشی اقتصادی با تغییرات سطح تاب آوری نواحی روستایی(مطالعه موردی: شهرستان های مریوان و سروآباد استان کردستان)

امروزه در عرصه برنامه‎ریزی روستایی به جای تمرکز بر روی آسیب پذیری روستایی بر تاب آورنمودن آنها به عنوان راهکاری پیشگیرانه و مقابله گرانه با بحران ها تاکید می گردد. در این راستا نیز یکی از اقدامات موثر با توجه به ضعف های اقتصادی و نقش آن در آسیب پذیری بالای نواحی روستایی، متنوع سازی اقتصاد روستاها می باشد تا بدین ترتیب عوامل و زمینه های آسیب زا حذف گردند. بدین منظور، در پژوهش کاربردی حاضر، نقش تنوع بخشی به اقتصادی نواحی روستایی شهرستان های سروآباد و مریوان در استان کردستان بر روی بهبود سطح تاب آوری آنها مورد مطالعه قرارگرفته است. جمع آوری اطلاعات در بخش نظری، با منابع اسنادی و در بخش میدانی، پیمایشی مبتنی بر توزیع پرسشنامه و مصاحبه با مردم محلی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را روستاهایی از دهستان های خاوومیراباد و زریوار در شهرستان مریوان و دهستان های اورامان و دزلی در شهرستان سروآباد در بر می گیرد که دارای فعالیت های متنوع اقتصادی در روستاهای هستند. تعداد سرپرستان خانوار روستاهای نمونه که به روش قرعه‎کشی تعیین گردیدند 3358 خانوار بوده که با اعمال فرمول کوکران 260 سرپرست خانوار به عنوان حجم نمونه تعیین و پرسشنامه ها به صورت تصادفی ساده در میان آنها توزیع گردید. تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون های آمار استنباطی(خی دو، تی تک نمونه ای، ویلکاکسون و تحلیل مسیر) نشان داد که در مجموع، تنوع اقتصادی موجود در منطقه توانسته است در سطح معنی داری 0.001 و با میانگین برابر 3.45، موجب بهبود و ارتقای سطح تاب آوری روستاهای مورد مطالعه گردد. در این میان، بعد تاب آوری اقتصادی با میانگین محاسبه شده برابر 3.44، بعد اجتماعی با میانگین برابر3.45 و بعد تاب آوری محیطی – کالبدی با میانگین 3.42 بهبود یافته اند که بعد تاب آوری اقتصادی با بارکلی 442. دارای بیشترین تاثیر در بهبود سطح تاب آوری روستاهای مورد مطالعه بوده است. همچنین، میانگین آسیب پذیری مردم محلی در برابر بحران های طبیعی و انسانی وارده بر معیشتان از میانگین نامطلوب 2.74 دوره قبل به میانگین رضایت بخش 3.58 در دوره بعد از تنوع اقتصادی در منطقه کاهش یافته است. مبانی نقشه برداری حرفه ای...