ارزیابی و تحلیل نقش کنشگران مدیریت شهری در مدیریت یکپارچة بافت تاریخی کلان‌شهر شیراز با استفاده از مدل ANP

امروزه مدیریت و حفاظت از بافت­های تاریخی به یک موضوع فوری و چالش برانگیز تبدیل ‌شده است. زیرا کنشگران متعددی در مدیریت بافت تاریخی کلان­شهرها به ایفای نقش می­پردازند. لذا هماهنگی این کنشگران و مدیریت منسجم بافت تاریخی از درجة اهمیت ویژه­ای برخوردار است. بر این اساس پژوهش حاضر به دنبال شناسایی کنشگران و رتبه­بندی­ آن‌ها در نظام مدیریت بافت تاریخی کلان­شهر شیراز می­باشد تا بتواند با شناخت چالش­های موجود؛ زمینة تحقق مدیریت یکپارچه در بافت تاریخی را ارزیابی و تحلیل نماید. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. در این پژوهش براساس مبانی نظری؛ شاخص­های مختلف مدیریت شهری در زمینه­های برنامه­ریزی، سیاست‌گذاری، قانون‌گذاری و غیره شناسایی و در قالب پرسش­نامة خبرگان (20 نمونه) به رتبه­بندی کنشگران مختلف مدیریت شهری با استفاده از مدل دلفی و وزن­دهی در نرم‌افزار Super Decision و با استفاده از مدل ANP پرداخته ‌شده است. نتایج این پژوهش نشان می­دهد که به دلیل مدیریت متمرکز حاکم بر بافت تاریخی، نهادهای ملی و حکومتی بیشترین نقش را در سیاست‌گذاری و برنامه­ریزی بافت تاریخی ایفا می­نمایند. همچنین سازمان­های مدیریت محلی مانند شهرداری و شورای شهر بیشتر از آنکه نقش مدیریتی ایفا نمایند تنها به ‌عنوان نهادهای ناظر، خدماتی و عمرانی به فعالیت می­پردازند. شکاف مدیریتی فوق باعث اتلاف سرمایه‌های محلی و عدم تمایل بخش خصوصی و شهروندان به مشارکت گردیده است. لذا به سیاست‌گذاران و برنامه­ریزان پیشنهاد می­شود با به­کارگیری رویکرد مدیریت یکپارچة  شهری و تقویت نقش نهادهای محلی و غیره در بافت تاریخی، از تفرق عملکردی حاکم بر نظام مدیریتی بکاهند و عملکرد آن را بهبود بخشند. مبانی نقشه برداری حرفه ای...