رویکرد مدیریت روستایی و نقش آن در توانمندسازی بیشتر ذینفعان محلی و تعاملات یکپارچه ساختاری-کارکردی، یکی از عوامل مؤثر در
تحولات فضایی سکونتگاههای روستایی است، لیکن
رویکرد مدیریتی از «بالا به پایین» و ساختار مدیریتی برخواسته از تفکرات فنمحور، موجب «توانمندسازی نامولد» ذینفعان محلی و تعاملات کم و ناهماهنگ ساختاری و کارکردی در فرآیند مدیریت روستایی شده است. نامناسب بودن جایگاه مؤلفههای مذکور، باعث چالشهای فراوان در فراگرد مدیریت روستایی و در پی آن
تحولات فضایی سکونتگاههای روستایی استان سمنان شده است. هدف این پژوهش ، تحلیل ارتباط بین شاخصهای روش و احساس توانمندسازی ذینفعان محلی؛ و همچنین شاخصهای تعاملات یکپارچه ساختاری-کارکردی بر تحولات فضایی سکونتگاههای روستایی از دیدگاه روستاییان و مدیریت محلی است. روش این پژوهش، توصیفی-تحلیلی است و با استفاده از آزمونهای آماری کندال تااوبی و رگرسیون چندمتغیره در نرمافزار SPSS انجام گرفته است. یافتههای پژوهش نشان داد بین اکثریت شاخصهای مقولۀ اثرگذار با تحولات فضایی سکونتگاههای روستایی منطقۀ مورد مطالعه، از دیدگاه روستاییان و مدیریت محلی، ارتباط معناداری مشاهده نشده است و میان شاخصهای توانمندسازی و همچنین تعامل یکپارچه ساختاری-کارکردی و تحولات فضایی سکونتگاههای روستایی استان سمنان، از دیدگاه روستاییان و مدیریت محلی، بهترتیب به میزان 395/0 و 422/0 همبستگی وجود دارد؛ همچنین ضریب تعیین تعدیل شده نشان میدهد که از دیدگاه روستاییان و مدیریت محلی، بهترتیب، حدود 1/37 درصد و 5/41 درصد تحولات فضایی سکونتگاههای روستایی استان سمنان، ناشی از شاخصهای سنجش شده در منطقۀ مورد مطالعه، تبیین شده است. به سخن دیگر، کمتوجهی به تسهیلکنندههای «توانمندسازی مولد» ذینفعان محلی و همچنین عدم تعامل یکپارچه ساختاری- کارکردی در فرآیند مدیریت روستایی، باعث پایین ماندن سطح تحولات فضایی سکونتگاههای روستایی منطقۀ مورد مطالعه بوده است. از این رو، اصلاح رویکرد فعلی مدیریت روستایی و گذار به مدیریت اجتماعمحور و اتخاذ رویکرد مدیریت غیرمتمرکز و چندسطحی از پیشنهادهای کاربردی در این زمینه است. مبانی نقشه برداری حرفه ای...
ما را در سایت مبانی نقشه برداری حرفه ای دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : حسن علی اف survey بازدید : 294 تاريخ : پنجشنبه 19 تير 1399 ساعت: 6:19