آمایش ژئومورفولوژیکی جهت توسعه مناطق مسکونی بر اساس ...

مطالعه و شناخت عوامل ژئومورفولوژیک محدودکننده در شکل‌گیری سکونتگاه‌های جدید و همچنین مدیریت سوانح طبیعی امری ضروری و لازم می‌باشد. بر این اساس در تحقیق حاضر به آمایش ژئومورفولوژیکی مناطق مسکونی جنوب استان خراسان رضوی جهت توسعه مناطق مسکونی پرداخته شده است. روش کار به‌گونه‌ای است که ابتدا لایه‌های اطلاعاتی تهیه و به‌صورت فازی‌شده و قابل مقایسه در آمده‌اند، سپس با استفاده از مدل ANP ارزش هر کدام از لایه‌ها محاسبه شده است. در نهایت هر کدام از لایه‌ها در نرم‌افزار ARC GIS در وزن بدست آمده از طریق مدل‌ANP ضرب شده و با استفاده از منطق فازی این لایه‌های اطلاعاتی با هم تلفیق شده‌اند. در نهایت پس از همپوشانی، نقشه مناطق مساعد برای توسعه مسکونی در منطقه مورد مطالعه بر اساس تلفیق دو مدل فازی و ANP بدست آمده است. بر طبق نتیجه نهایی مناطق مساعد برای اهداف توسعه مسکونی به پنج طبقه تقسیم شده است. نتایج نشانگر نامساعد بودن شرایط ژئومورفولوژیکی بخش زیادی از منطقه جهت فعالیت‌های ساخت‌وساز و ایجاد سکونتگاهی جدید می‌باشد. حدود 59 درصد مساحت منطقه مورد مطالعه که دارای مساحتی حدود 17545 کیلومترمربع، در طبقات بسیار نامناسب و نامناسب واقع شده و حدود 5/19 درصد مساحت منطقه مورد مطالعه که دارای مساحتی در حدود 5786 کیلومترمربع می‌باشد، در طبقات بسیار مناسب و مناسب قرار گرفته است که نشان از محدود بودن مکان‌های مناسب با توجه به شرایط ژئومورفولوژیکی منطقه جهت فعالیت‌های ساخت‌وساز و ساخت نواحی سکونتگاهی جدید می‌باشد. منطقه مورد مطالعه از نظر توان ژئومورفولوژیکی با محدودیت های زیادی به دلیل وجود واحدهای کوهستان، تپه ماهور و تپه های ماسه ای رو برو می باشد که لازم است برنامه ریزان امر در طرح‌های توسعه‌ای مد نظر قرار دهند. مبانی نقشه برداری حرفه ای...